خدا اراده کرده بود که عشقو نقاشی کنه
می خواست به زخم عاشقا بازم نمک پاشی کنه
برای بوم نقش خود کرببلا رو آفرید
با قلموی قدرتش یه نقش دلربا کشید
اول نقاشی زدش نقشی به رنگ شور و شین
اول از همه کشید رو نیزه ها سر حسین
برا نماد دلبری صورت اکبر و کشید
نشون اوج بی کسی گلوی اصغر و کشید
نقشی زدش به بوم خود ز اوج غربت نبی
به رنگ تیره غروب رنگ کبود زینبی
با چشمای ربابه گفت معنی اشک و گریه رو
صفحه آخرم کشید قد خم رقیه رو
خدا تو بوم نقاشی عطر گل یاسو کشید
برای امضاء زدنش صورت عباسو کشید...
نمیدونم این شعر کیه؟ تو سایت آفتاب خوندمش.
باسلام
ممنون می شوم نظرات شما را هم در باره شعر هایم مطرح نمایی
به امید دیدار